موضوع: "پرسش وپاسخ"
تا اين جا فهميديم كه بايد در جامعه عواملى را ايجاد كرد تا احساسات و عواطف دينى مردم را تحريك كند و آن ها را برانگيزاند تا كارى مشابه كار سيدالشهداء(عليه السلام) انجام دهند؛ راه او را ادامه دهند و نسبت به اين امر مهم علاقه پيدا كنند. اما موضوع ديگرى كه در اين جا مطرح مى‌شود اين است كه يگانه راه برانگيختن احساسات و عواطف عزادارى و گريه نيست. عواطف انسان ممكن است با مراسم جشن و سرور هم تحريك شود. مى‌دانيم كه در ولادت هاى مبارك، در ميلاد خود سيدالشهداء(عليه السلام) ، وقتى مراسم جشن برگزار مى‌شود، مدح ها خوانده مى‌شود و مردم از طريق آن ها شور و نشاطى مى‌يابند. سؤال سوم اين است كه چرا براى تحريك احساسات از مراسم شاد استفاده نمى‌كنيد؟ چرا بايد گريه كرد؟ چرا بايد به خود زد؟ چرا بايد زنجير بزنيم؟ بياييم به جاى اين كارها جشن بگيريم، نُقل و نبات پخش كنيم، شيرينى بدهيم، مدح و سرود بخوانيم، تا احساسات مردم تحريك شود.
صفحات: 1· 2
سؤال دومى كه از تحليل آن سؤال كلى به دست مى‌آيد اين است كه زنده نگه داشتن ياد عاشورا فقط منحصر به اين نيست كه انسان سينه زنى و گريه كند، شهر را سياه پوش كند، مردم تا نيمه هاى شب به عزادارى بپردازند و حتى گاهى روزها كار و زندگى خود را تعطيل كنند؛ مخصوصاً با توجه به اينكه اين امور ضررهاى اقتصادى به دنبال دارد. در حالى كه ممكن است اين خاطره ها به گونه اى تجديد شود كه ضررهاى اقتصادى و اجتماعى كم ترى داشته باشد. اين سؤال را بر اساس اين فرض به اين صورت مطرح مى‌كنم كه روحيه بسيارى از مردم با مسائل اقتصادى و مادى بيش تر سازگار است و مردم به اين مسائل بيش تر توجه دارند. در اين صورت آنان حوادث را بر اثر منافع يا ضررهاى مادى و اقتصادى ارزيابى مى‌كنند. نوجوانى را فرض مى‌كنيم كه هنوز تربيت دينى كاملى نيافته است. ممكن است اين سؤال به ذهن او بيايد كه انجام اين قبيل امور ضررهاى اقتصادى در پى دارد. توليد كم مى‌شود، وقت اشخاص گرفته مى‌شود، هنگامى كه مردم تا نيمه شب عزادارى مى‌كنند، روز بعد توان كار كردن ندارند. دو ماه جامعه بايد نوعى سستى و رخوت را بپذيرد، براى اين كه ياد اين حادثه زنده داشته شود. در حالى كه راههاى ديگرى نيز براى بزرگداشت واقعه عاشورا وجود دارد. مثلاً جلسات بحث، ميزگرد يا سمينارهايى ترتيب داده شود، و با تماشاى بحث و گفتگو خاطره اين حادثه براى مردم تجديد شود. ديگر دو ماه عزادارى و گريه كردن و بر سر و سينه زدن، چرا بايد صورت پذيرد؟ حتى اگر يك مجلس كافى نيست، مى‌توان مجالس متعدد، كنفرانس و كنگره بر پا كرد. مگر زنده نگه داشتن يك خاطره صرفاً به اين است كه مردم بر سر و سينه بزنند و خود را اذيت كنند؟
بعد از اين كه پذيرفتيم زنده داشتن ياد عاشورا و حسين بن على (عليه السلام )براى ما مفيد است و در جامعه ما اثر مطلوب دارد، سؤال دوم اين است كه چرا اين بزرگداشت بايد به اين شكل صورت بگيرد؟ در تمام دنيا هنگامى كه مى‌خواهند از بزرگان خود به بزرگى ياد كنند، مراسمى تشكيل مى‌دهند، بحث و گفتگو برگزار مى‌كنند؛ اما چرا مراسم بزرگداشت عاشورا بايد به اين شكل باشد؟
صفحات: 1· 2
چرا بايد خاطره حادثه اى را كه 1360 سال پيش اتفاق افتاده است، زنده كرد و مراسمى به ياد آن خاطره برگزار كرد؟ اين رويداد جريانى تاريخى بوده است كه زمان آن گذشته است؛ تلخ يا شيرين، هر چه بوده است آثار آن تمام شده است. چرا بايد بعد از گذشت نزديك به چهارده قرن، ياد آن جريان و آن حادثه را زنده نگه داريم و مراسمى براى آن بر پا داريم؟
صفحات: 1· 2
سوال:
مدتی است در شبکه های مجازی با خانمی در یک شهر دور آشنا شده ام که گفته است در حال جدا شدن و طی کردن مراحل طلاق میباشد، با توجه به اینکه هدف من از این ارتباط کمک کردن و آرام کردن این خانم است و یک رابطه دوستی سالم،آیا این رابطه مشکل دارد؟
پاسخ:
ظهور و بروز غریزه‌ی شهوانی و هوس آلود و پهن شدن دام شیطان در انسان به صورت پلکانی و تدریجی است،
آیا اموری که در شب قدر مقدر می شوند، قابل تغییر هستند؟ پس فرق شب قدر با باقی ایام برای چیست؟
شب قدر، شب رقم خوردن مقدرات انسان برای یک سال است، امیر المؤمنین علیه السّلام فرمودند: در سالى یك بار شب قدر است، و در این شب امور یك سال و حوادث و جریانات آن تقدیر میگردد.[۱]
و در این شب تمام امور انسان برای سال آینده مشخص می شود. علامه طباطبایی می فرمایند:« شب قدر شب اندازه گیرى است، خداى تعالى در آن شب حوادث یك سال را یعنى از آن شب تا شب قدر سال آینده را تقدیر مىكند، زندگى، مرگ، رزق، سعادت، شقاوت و چیزهایى دیگر از این قبیل را مقدر مى سازد»[۲]
بصیرت و روشن بینى در دین از خواسته هاى اولیاى الهى و مؤمنان حقیقى است. چون بصیرت، چراغ راهى است كه در تاریكى و ظلمت هاى راه بندگى، راه را بر انسان روشن مى سازد و او را از خطر افتادن و لغزش نگه مى دارد. با بصیرت در دین انسان بر سر دو راهى خیر و شر و سعادت و شقاوت به راحتى راه خیر و سعادت را مى یابد و از شك و تردید رها مى گردد.
براى كسب بصیرت در دین باید در دو ناحیه كوشش و تلاش كرد:
اولاً:هیچ عاقلی نمی پذیرد که هر نوع عقیده ای احترام دارد. بلکه قطعا باید جلوی بعضی عقاید را گرفت. مثلا عده ای دختران جوان را برای هدیه به بت ها ذبح می کردند! یا یهودیان مشهور هستند به اینکه در یکی از مراسماتشان باید خون بچه ای را بیاشامند. آیا می توان ذره ای عقلانیت داشت و با این نوع عقاید مقابله نکرد؟ قطعا عقاید بسیاری هستند که مخالف کرامت و ارزش انسان بوده و برای صیانت از ارزش انسان ها باید با آن عقیده مخالفت کرد. به عنوان نمونه در هند بعضی از مردم بدبخت معتقدند که نباید تغییری در وضع فلاکت بار خود بدهند. تا در چرخه بعدی تناسخ بتوانند به جایگاه بهتری برسند. که این نوع ظلم پذیری و حقیر شمردن خود، باید مورد مخالفت قرار گیرد.
پرسش:
با توجه به حرام بودن قمار و شرط بندی، چرا شرط بندی در شنا و تیراندازی و سوارکاری جایز است؟
پاسخ:
با اینکه قمار در اسلام حرام و گناهی بزرگ معرفی شده است ،ولی شرط بندی در ۳ مورد در اسلام مشروع می باشد:
عدل یکی از صفات جمال الهی است. در آیات قرآن به این صفت به گونه های مختلف اشاره شده است. پایه این اعتقاد آن است که در قرآن، هرگونه ظلم از خدا نفی شده و از او به عنوان «قائم به قسط» یادگردیده است.
جهانى که ما در آن زندگى مىی کنیم، جهان ماده است، یعنى هر چیزى در شرایط خاص و با علل و اسباب خاص خود به وجود مى آید و تدریجاً کامل مى گردد.
