با عرض تسلیت ایام پر سوز و گداز سوگواری سالار شهیدان ابا عبدالله (ع) و هفتاد و دو لاله صحرای کربلا؛برآن شدیم مباحث این وبلاگ را بخاطر اهمیت بیش ازحد موضوع امر به معروف و نهی از منکر و نقش آن در حماسه عاشورا آغاز کنیم؛ زیرا این مهم در جامعه کنونی کم رنگ و کم ارزش شده است و با تأکید بر فرمایشات مقام معظم رهبری (مدظله العالی) در این زمینه این مبحث را سرآغاز سخن قرار می دهیم. در چند پست با بحث درباره «عنصر امر به معروف و نهي از منكر در نهضت حسيني در خدمت شما عزیزان هستیم، اولاً بحث درباره اينكه آيا اين عنصر در نهضت حسيني دخالت داشته است يا نه؟ و به عبارت ديگر آيا يكي از چيزهايي كه امام حسين (ع) را وادار به حركت و نهضت كرده امر به معروف بود يا نه ؟ ثانياً درجه دخالت اين عنصر در اين نهضت چه اندازه است؟
در نهضت حسيني عوامل متعددي دخالت داشته و همين امر سبب شده است كه اين حادثه با اين كه از نظر تاريخي و وقايع سطحي طول و تفصيل زيادي ندارد، از نظر تفسيري و از نظر پي بردن به ماهيت اين واقعه بزرگ تاريخي بسيار پيچيده باشد. ما در اين حادثه به مسائل زيادي برمي‌خوريم در يك جا سخن از بيعت خواستن از امام حسين (ع) و امتناع امام از بيعت كردن است در جاي ديگر دعوت مردم كوفه از امام و پذيرفتن امام است در جاي ديگر امام ‌به طور كلي بدون توجه به مسئله بيعت خواستن و امتناع از بيعت و بدون اينكه اساساً توجهي به اين مسئله بكند كه مردم كوفه او را دعوت كرده‌اند يا نه. از اوضاع زمان و وضع حكومت وقت انتقاد مي‌كند شيوع فساد را متذكر مي‌شود، تغيير ماهيت اسلام را يادآوري مي‌كند، حلال شدن حرام‌ها و حرام شدن حلال‌ها را بيان مي‌نمايد و آن وقت مي‌فرمايد: «وظيفه يك مرد مسلمان اين است كه در مقابل چنين حوادثي ساكت نباشد». در اين موضع مي‌بينيم امام نه سخن از بيعت مي‌آورد و نه سخن از دعوت حقيقت مطلب اين است كه همه اين عوامل موثر و دخيل بوده است يعني همه اين عوامل وجود داشته و امام در مقابل همه اين عوامل عكس العمل نشان داده است پاره‌اي از عكس العمل‌هاي امام بر اساس امتناع از بيعت پاره‌اي از تصميمات امام بر اساس دعوت مردم كوفه و پاره‌اي بر اساس مبارزه با منكرات و فسادهايي است كه آن ‌زمان به هر حال وجود داشته است همه اين عناصر در حادثه كربلا ـ كه مجموعه‌ايي‌است از عكس العمل‌ها و تصميماتي كه از طرف امام حسين (ع) اتخاذ شده ـ دخالت داشته است .