آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
در روایت آمده است: “ثلاث لا یطیقها لا(تطیقها) هذه الإمة… انصاف الناس من نفسه."(1) “سه چیز است که این امت طاقت تحمل آن را ندارد… رعایت انصاف نسبت به مردم در رابطه با خود.” اکنون(2) مردم عراق و شیعیان به ظلم صدام و آمریکا و متحدانش گرفتارند و بلا و آتش بر سرشان می‌بارد. اگر ما خود را به جای آن‌ها بگذاریم، کأنّه بلا بر سر ما می‌بارد. آن‌ها نه مقرّی دارند و نه مفرّی.

معاش هم ندارند، و در سرای خود بدون نفت و آب و برق و نان هستند. آیا درست است مسلمان‌ها این گونه مبتلا و گرفتار باشند و ما غافل باشیم و دست روی دست بگذاریم و حتی حال دعا و توسل هم نداشته باشیم؟ مگر صاحب کار یکی نیست، مگر امور ما و آن‌ها به دست یکی نیست؟! پس چرا به او متوسل نمی‌شویم و در رفع مشکلات و شداید و بلاها از او استمداد نمی‌کنیم و او را نمی‌خوانیم؟! اگر امروز ما در مصایب آن‌ها شریک نباشیم، یعنی این که فردا هم اگر ما گرفتار شدیم شما هم در مصایب با ما شریک نباشید! بله، مسلمانان به فکر همدیگر نشدند لذا کفار در فکر آن‌ها شدند و برای تفرقه میان آن‌ها و تسلط بر آن‌ها و منافع آن‌ها نقشه کشیدند و از راه‌های گوناگون و بیشتر از راه تطمیع، آن‌ها را به دام‌های خود گرفتار نمودند و اسیر خود کردند. جهان اسلام و مسلمان‌ها با داشتن اسلام چه احتیاجی به دیگران دارند؟! و قرآن با وجود اهل قرآن، یعنی عترت و اهل بیت-علیهم السلام- چه نیازی به مبلّغ و مفسّر دیگر دارد؟!>

منابع:

1. من لایحضره الفقیه، ج4، ص358؛ بحارالانوار، ج71، ص395؛ ج72، ص27؛ ج74، ص45، 51 و…

2. در جنگ آمریکا و متحدانش با عراق پس از اشغال کویت توسط صدام

 

در محضر بهجت، ج3، ص229.