اعدام انقلابی “حسنعلی منصور” (1343ش)
حسنعلی منصور فرزند علی منصور در سال 1302 در تهران به دنیا آمد و پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه، به استخدام وزارت امور خارجه درآمد.
وی طی سال‌های دهه 1320، مدارج ترقی را پیمود تا این که پس از ورود به مجلس شورای ملی و سنا در شهریور 1342 و تاسیس حزب ایران نوین، راه برای صدارت او باز شد.
حسنعلی منصور از اسفند 42 تا بهمن 43 به مدت کمتر از یک سال نخست وزیر بود.
تصویب کاپیتولاسیون، افزایش قیمت بنزین و تبعید حضرت امام خمینی(ره) به عنوان نخستین گام اجرای روش او دراداره کشور محسوب می‌شد

در مقابل این اقدامات مغایر با عزت و استقلال کشور اسلامی، هیات‌های موتلفه اسلامی تصمیم گرفتند وی را اعدام کنند.
در ساعت 10 صبح روز اول بهمن 1343 هنگامی که حسنعلی منصور قصد پیاده شدن از اتومبیل در جلوی درب ورودی مجلس شورای ملی را داشت، هدف گلوله شهید محمد بخارایی از اعضای شاخه اجرایی هیئت مؤتلفه اسلامی قرار گرفت و چند روز بعد به هلاکت رسید.
فتوای قتل منصور از جانب آیت‌اللَّه سید محمد هادی میلانی در مشهد صادر شده بود.
می‌گویند وقتی در دادگاه از محمد بخارایی سؤال می‌کنند که با دو گلوله اول منصور زنده نمی‌ماند ولی چرا سومین گلوله را به گلوی او شلیک کردی؟ آن جوان رشید در پاسخ گفت: «حنجره‌ای که از آن به روحانیت اهانت شده، باید دریده شو