خداوند، بهره از حوریان بهشتی را تنها برای کسانی قرار داده است که در این دنیا از حدود الهی گذر نمی‌کنند و امر خدا را سبک نمی‌شمرند.

شبهه:

آنهایی که ما را از دوستی با جنس مخالف، با آتش جهنّم می هراسانند، نمازشان را به امید همخوابی با حوریان بهشت می‌خوانند.

پاسخ:
عبارت فوق، ترکیبی است از چندین استدلال با محتوای غلط و نیز نتیجه گیری غلط که ضمن جداسازی قطعات، به بررسی و پاسخ به هر کدام خواهیم پرداخت.

آنهایی که ما را…
نهی از دوستی با جنس مخالف و ایجاد ارتباطهای عاطفی و بسترساز گناهان گوناگون، سخن خداست؛ نه اینکه کسانی برای منافع خودشان چنین دستوراتی را به خدا نسبت بدهند. قرآن کریم می‌فرماید:

«وَ المُْحْصَنَاتُ مِنَ المُْؤْمِنَاتِ وَ المُْحْصَنَاتُ مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ إِذَا ءَاتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ محُْصِنِينَ غَيرَْ مُسَافِحِينَ وَ لَا مُتَّخِذِى أَخْدَان‏؛[مائده/5]

و نيز زنان پاكدامن مؤمن و زنان پاكدامن اهل كتاب، كه قبل از شما مسلمانان داراى كتاب آسمانى بودند، براى شما حلال است، البته به شرط اينكه اجرتشان را -كه به جاى مهريه در زن دائمى است- بدهيد، آن هم به پارسايى، نه زناكارى و رفيق گيرى‏!» و نیز در جای دیگر می‌فرماید:

«وَ المُْحْصَنَاتُ مِنَ المُْؤْمِنَاتِ وَ المُْحْصَنَاتُ مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ إِذَا ءَاتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ محُْصِنِينَ غَيرَْ مُسَافِحِينَ وَ لَا مُتَّخِذِى أَخْدَان‏؛[نساء/25]

و نيز زنان پاكدامن مؤمن و زنان پاكدامن اهل كتاب، كه قبل از شما مسلمانان داراى كتاب آسمانى بودند، براى شما حلال است، البته به شرط اينكه اجرتشان را -كه به جاى مهريه در زن دائمى است- بدهيد، آن هم به پارسايى، نه زناكارى و رفيق گيرى‏!» پس دوستی با نامحرم، کاری است که خداوند حرام کرده است نه کس دیگر!

آتش جهنّم
وعده آتش دوزخ نیز، چیزی نیست جز وعده خدا! پیامبر اکرم [که خداوند متعال سخن او را دقیقاً مطابق با وحی الهی می‌داند و می‌فرماید:

«إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْيٌ يُوحى‏؛[نجم/4]

آنچه مى‏‌گويد چيزى جز وحى كه بر او نازل شده نيست!»] در مورد مصافحه و شوخی با نامحرم می‌فرماید:

«وَ مَنْ صَافَحَ امْرَأَةً حَرَاماً جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَغْلُولًا ثُمَّ يُؤْمَرُ بِهِ إِلَى النَّارِ وَ مَنْ فَاكَهَ امْرَأَةً لَا يَمْلِكُهَا حُبِسَ بِكُلِّ كَلِمَةٍ كَلَّمَهَا فِي الدُّنْيَا أَلْفَ عَامٍ فِي النَّارِ وَ الْمَرْأَةُ إِذَا طَاوَعَتِ الرَّجُلَ فَالْتَزَمَهَا حَرَاماً أَوْ قَبَّلَهَا أَوْ بَاشَرَهَا حَرَاماً أَوْ فَاكَهَهَا وَ أَصَابَ مِنْهَا فَاحِشَةً فَعَلَيْهَا مِنَ الْوِزْرِ مَا عَلَى الرَّجُلِ فَإِنْ غَلَبَهَا عَلَى نَفْسِهَا كَانَ عَلَى الرَّجُلِ وِزْرُهَا؛[1]

و كسى كه با زن نامحرمى دست دهد، در روز قيامت در حالى كه به زنجير كشيده شده است محشور مى‌‏شود و سپس فرمان مى‏‌رسد كه او را راهى دوزخ سازند؛ و كسى كه با زنى نامحرم از سر شهوت، شوخى و مزاح كند، به ازاى هر كلمه‌‏اى كه بر زبان آورده باشد هزار سال او را نگاه دارند. و اگر با تمايل آن زن نامحرم با او هم‌آغوش گردد، يا او را ببوسد، و يا از او كام بگيرد، بر آن زن همان گناه نوشته مى‏‌شود كه بر مرد مقرّر شده است؛ ولى اگر بدون تمايل آن زن نامحرم او را وادار به گناه كند، گناه آن زن نيز بر عهده مرد است و در روز قيامت دو كيفر خواهد ديد.» پس آتش جهنّم نیز حقیقتی است که خداوند برای گنهکاران قرار داده است نه اینکه خیالبافی باشد.

هدف از عبادت
باید دانست که هدف از خلقت انسان، عبادت خداوند است؛ لذا قرآن می‌فرماید:

«وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُون‏؛[ذاریات/56]

من جنّ و انس را نيافريدم جز براى اينكه عبادتم كنند(و از اين راه تكامل يابند و به من نزديك شوند)!» پس اثر همه عبادات، در رشد انسان نمایان می‌شود. قرآن کریم می‌فرماید:

«اتْلُ ما أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنَ الْكِتابِ وَ أَقِمِ الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ لَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ ما تَصْنَعُون‏؛[عنکبوت/45]

آنچه را از كتاب(آسمانى) به تو وحى شده تلاوت كن، و نماز را برپا دار، كه نماز(انسان را) از زشتي‌ها و گناه بازمى‏‌دارد، و ياد خدا بزرگتر است و خداوند مى‏‌داند شما چه كارهايى انجام مى‏‌دهيد!» نتیجه اینکه؛ نماز و دیگر عبادات، دستور الهی است نه نمایشی فریبنده و همچنین؛ سود انجام عبادت، به خود انسان می‌رسد و باعث رشد و تکامل او می‌شود.

همخوابی با حوریان بهشتی
در قسمت آخر بررسی شبهه فوق، باید توجّه داشت که حوریان بهشتی و نعمتهای آخرت از جهات مختلفی متفاوت هستند که به بعضی از آنها اشاره می‌کنیم:

1. تفاوت محیط
این دنیا برای امتحان و آزمایش قرار داده شده است و آخرت، محل روبرو شدن با نتایج آزمون‌های این دنیاست. به همین دلیل، نباید دچار اشتباه محاسباتی شده و از تفاوت این دو دنیا غافل شویم! قرآن کریم ضمن هشدار نسبت به این موضوع می‌فرماید:

«كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ وَ إِنَّما تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فازَ وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُور؛[آل‌عمران/185]

هر كسى مرگ را مى‏‌چشد و شما پاداش خود را به طور كامل در روز قيامت خواهيد گرفت آنها كه از آتش(دوزخ) دور شده، و به بهشت وارد شوند نجات يافته و رستگار شده‏‌اند و زندگى دنيا، چيزى جز سرمايه فريب نيست!» زرق و برق دنیا، برای این است که این دنیا ادامه یافته و انسان‌ها بتوانند همگی مسیر این امتحان را طی کنند؛ نه اینکه فریب آن را بخورند و از آخرت غافل بمانند.

2. تفاوت کمیّت و کیفیّت
از لحاظ کمّی و کیفی، نعمت‌های دنیا با نعمت‌های آخرت قابل مقایسه نیستند. امام صادق(علیه السلام) می‌فرماید:

«إِنَّ أَدْنَى أَهْلِ الْجَنَّةِ مَنْزِلًا لَوْ نَزَلَ بِهِ الثَّقَلَانِ الْجِنُّ وَ الْإِنْسُ لَوَسِعَهُمْ طَعَاماً وَ شَرَاباً وَ لَا يَنْقُصُ مِمَّا عِنْدَهُ شَيْ‏ء؛[2]

كمترين فرد بهشت چنان است كه اگر جنّ و انس ميهمان او شوند همه را با خوردنى و آشاميدنى پذيرايى كند و از آنچه دارد چيزى كم نشود.»

3. حوریان بهشتی
چنانکه گفته شد؛ نعمت‌های بهشتی در مقایسه با نعمت‌ها و لذّت‌های این دنیا که موقّت و همراه با نقاط ضعف فراوان است، از هر گونه نقص و آلودگی به دور هستند. مسلّماً این لذّت‌های کامل و بی‌عیب و نقص، تنها شامل کسانی می‌شود که در دنیا، راه طهارت از گناهان را پیمودند و حریم الهی را حفظ کردند. قرآن کریم، حوریان بهشتی را منزّه از هر گونه آلودگی دانسته و می‌فرماید:

«وَ لَهُمْ فيها أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ وَ هُمْ فيها خالِدُون‏؛[بقره/25]

و براى آنان همسرانى پاك و پاكيزه است، و جاودانه در آن خواهند بود.» این در حالی است که دوستی‌های نامشروع، مملوّ از ناهنجاری‌ها، بی‌عفّتی‌ها و غفلت‌های از خداست.

نتیجه اینکه؛ تمام شبهه فوق، متشکّل از عبارات غلط و اشتباهی است که فقط در صدد توجیه رابطه غیر مشروع دوستی با جنس مخالف است. این‌ها همه، القائات و استدلال‌های پوچ و سُستی است که شیطان، برای تزئین گناه، از آنها استفاده می‌کند. قرآن کریم نیز می‌فرماید:

«إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطانِ كانَ ضَعيفاً؛[نساء/76]

قطعاً نيرنگ شيطان ضعيف است.» اگر کمی تأمّل کنیم، سُستی این استدلال‌های دنیاگرایانه را درمی‌یابیم.

پی‌نوشت
[1]. ابن بابويه، محمد بن على‏؛ ثواب الأعمال و عقاب الأعمال‏، 381ق، ناشر: دار الشريف الرضي للنشر، قم، سال چاپ: 1406 ق‏، ص283.
[2]. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏؛ بحار الأنوار( ط- بيروت)، 1110ق، ناشر: دار إحياء التراث العربي‏، سال چاپ: 1403 ق‏، ج8، ص120.