عن علی بن الحسین علیه السلام قال: مر موسی بن عمران علی نبینا و آله و علیه السلام برجل و هو رافع یده الی السماء یدعو الله فانطلق موسی فی حاجته فغاب سبعة ایام ثم رجع الیه و هو رافع یده الی السماء فقال: یا رب هذا عبدک رافع یدیه الیک یسألک حاجته و یسألک المغفرة منذ سبعة ایام لا تستجیب له قال فأوحی الله الیه یا موسی لو دعانی حتی تسقط یداه أو تنقطع یداه أو ینقطع لسانه ما استجبت له حتی یأتینی من الباب الذی أمرته

امام سجاد علیه السلام فرمود:
حضرت موسی بن عمران از رهگذری عبور می کرد. مردی را دید که دست به سوی آسمان برداشته و خدا را می خواند. موسی علیه السلام از پی کار خود رفت و پس از هفت روز مراجعت نمود. مشاهده کرد او همچنان دست به آسمان دارد و دعا می کند.
موسی علیه السلام عرض کرد: بار الها! این بنده هفت روز است که دعا می کند، حاجتش را برآوری و تو خواسته اش را اجابت ننموده ای.
خداوند به موسی علیه السلام وحی فرستاد که:
اگر او مرا آنقدر بخواند که دستش بیفتد و زانویش قطع شود، دعایش را مستجاب نمی کنم، مگر از راهی که مقرر داشته ام و به او امر کرده ام برود و مرا بخواهد.
خداوند متعال در نظام تکوین، وسایلی را مقرر فرموده است که مجاری فیض اوست و افراد با ایمان، عطایای الهی را از راه آن مجاری طلب می کنند.
روزی دهنده و رزاق، ذات اقدس الهی است، اما مجرای رزق، کشاورزی و دامداری و پرورش درختان میوه است.
کسی که آب و خاک و قدرت کار دارد، باید رزق خود را از مجاری تعیین شده به دست آورد. اگر چنین انسانی وظیفه خود را انجام ندهند و بخواهد با دعا از خداوند رازق درخواست روزی نماید، مطرود درگاه الهی خواهد بود و دعایش قابل استجابت نیست.