درمان بد بویی دهان

1- برگ «ترب» به علّت داشتن «ویتامین C» به مقدار زیاد و سبزینه، لثه را محکم کرده و بوی بد دهان را از بین می برد.

2- یک عدد «پیاز عنصل» را ورقه ورقه کرده، با «سرکه» بجوشانید تا له شود و بعد در یک شیشه ی سربسته در محلی گر جلوی تابش آفتاب بگذارید و بعد از یک هفته صاف کنید. هر روز ناشتا یک قاشق مربا خوری از آن بنوشید. بوی بد دهان، مخصوصاً اگر منشاء آن معده باشد، برطرف خواهد شد.

3-چون «مشک زمینی» را با آب ساییده و روی آتش بگذارید تا نصف شده و بسته شود، سپس برداشته، هر روز ناشتا قدری میل نمایید، بد بویی دهان را که در اثر معده باشد برطرف می کند.

4-مضمضه کردن با «لیموترش» مفید است.

5-جویدن برگ «توت فرنگی» مفید است.

6- جویدن برگ «بادرنجبویه» جهت ازاله بدبویی دهان بسیار مؤثر است.

7-ضماد «میخک» به تنهایی یا با ادویه مناسب، مفید است.

8- مضمضه عصاره «قنطوریون باریک» با «گلاب» مفید است.

9-جویدن برگ «اوکالیپتوس» مفید است.

10- به مدّت یک ربع برگ «جعفری» را بجوید، سپس تفاله آن را خارج کرده و یک عدد «سیب» بخورید.

11- برگ «جعفری» تنفس را مطبوع می سازد.

12- جویدن برگ یا میوه «تمشک» برای بدبویی دهان مفید است.

13-«زردآلوی شیرین» موجب رفع بدبویی دهان می شود.

14-«شیر نارگیل» تازه برای خوشبویی دهان مفید است.

15- تخم «هل» (قاقله صغار) خوشبو کننده بوی دهان است.

16- غنچه های «میخک» برای بدبویی دهان مفید است.

17-اگر گرد «بادیان رومی» را با مسواک به دندانها، بمالید برای جلای دندان و رفع بدبویی دهان مفید است.

18-دارچین» برای بدبویی دهان مفید است.

19- «انجیر»، «هلو»، «چای»، «سیب»، «زرشک»، «به»، «انبه»، «سیر»، «موسیر» و «نعنای خشک» مفید می باشند.

منبع:کتاب فرهنگ درمان طبیعی بیماریها (به ضمیمه فرهنگ خواص خوراکیها)

معالجه دندان درد با پیاز

آیا درد دندان دارید؟ اگر این طور است و دسترسی به پزشک معالج ندارید، یک پیاز یک پیاز را پوست کنده و آن را به دو قسمت کنید و هر یک از این دو نصفه پیاز را فشار دهید و تقریباً نصف یک قاشق چای خوری کوچک آب آن را بگیرید و این آب پیاز را که با قاشق گرفته اند در گوش طرفی که درد دندان دارید بریزید و سر خود را بر عکس بگردانید و خم کنید، درد دندان بزودی تمام می شود.

منبع: نسخه های شفابخش از سبزی ها و میوه ها
نویسنده : مهدی نراقی

پاداش مومنان در دوران غیبت مهدی (ع)

 دوران غیبت امام زمان (ع)، برای پیروان راستین آن حضرت (ع)، دورانی همراه با انواع و اقسام مشكلات و مصائب بوده و تنها آن دسته از شیعیان حقیقی اهل بیت علیهم السلام كه به راه ایشان ایمان حقیقی دارند می‌توانند در این دوران پر غوغا، صبر و شكیبایی پیشه كرده و این سختی‌ها را پشت سرگذارند. ولی باید دانست هر چقدر سختی‌ها و مشقات این دوران شدید و سنگین باشد، پاداش و ثوابی هم كه در برابر آنها نصیب بندگان حقیقی و صابر خداوند می‌شود، بی‌بدیل و والاست. زیرا همان طور كه «افضل الاعمال انتظار الفرج» است، یقینا پاداش این افضل اعمال نیز برتر از پاداش تمام اعمال دیگر خواهد بود. این پاداش عظیم منتظران حقیقی، در حدیث قدسی زیر این چنین مورد اشاره قرار گرفته است:
«… مفضل بن صالح از جابر از امام باقر علیه السلام نقل كرده كه حضرت فرمود: زمانی می‌آید كه امام مردم غایب می‌شود. پس خوشا به حال كسانی كه در آن زمان در امر امامت ما استوار بمانند. چون كمترین ثواب آنها این است كه خداوند آنها را ندا می‌دهد و می‌فرماید: ای بندگان و ای كنیزان من، شما به سر من ایمان آوردید و غیب مرا تصدیق كردید. پس من بهترین ثواب را به شما مژده می‌دهم. شما بندگان و كنیزان من هستید و بر من حق است كه عبادت‌های شما را قبول كنم و از تقصیرات شما بگذرم ؛و به خاطر شما به بندگان باران نازل می‌كنم و به خاطر شما بلاها را از بندگانم دفع می‌كنم. اگر شما نبودید هر آینه من عذاب خود را بر آنان نازل می‌كردم.»